دوستان در پیامهای خود معمولاٌ یک سوال مشابه دارند.از مالزی چه خبر.به صورت کلی باید عرض کنم بنده در کنار خانواده در مالزی زندگی خوب و خوشی دارم و راضی هستم.
از این به بعد سعی میکنم مطالبی در مورد مالزی و زندگی خودم در مالزی بنویسم.البته پوزش بنده را به خاطر پراکنده گویی و قلم ضعیفم بپذیرید.مطالب ذیل اولین قسمت از این مجموعه می باشد.خوشحال میشوم پس از مطالعه بنده را از نظرات گرانمایه خود آگاه فرمایید.
دانشگاه ما در شهر سردانگ واقع شده است.شهر سردانگ در 8 کیلومتری کوالالامپور می باشد.کوالالامپور مرکز استان سلانگور و پایتخت مالزی است.یکی از شهرهای استان سلانگور شهر پوتراجایا (پایتخت جدید مالزی)است.کلیه وزارتخانه ها و کاخ نخست وزیری در این شهر فعالیت دارند. شهر فوق العاده زیبایی است.پل های زیبایی بر روی رودخانه آن بنا شده است.از جمله پل خواجوی اصفهان شبیه سازی گردیده است.هرچند صفا و طراوت پل خواجوی اصفهان فقط در اصفهان حضور دارد اما این ابتکار مالایی ها قابل تحسین است.عمر پل خواجوی ما بیش از چهارصد سال است.عمر پل خواجوی مالزی کمتر از بیست سال.کلا مالزی کمتر از صد سال تاریخ دارد.وقتی به همراه آنها در جلسات به احترام سرود مالزی بر پا می ایستیم و به تماشای فیلم سرود ملی چشم میدوزیم هیچ اثر تاریخی ارائه نمی کنند.من هنوز موفق نشده ام برنامه توسعه 2020 مالزی را مطالعه کنم ولی شنیده ام قصد درند تا سال 2020 جذب توریست خود را به 100 ملیون در سال برسانند.در حال حاضر سالیانه بیش از بیست ملیون جذب توریست دارند و تا کنون توانسته اند کوالالامپور را به عنوان ارزانترین پایتخت جهان نگهدارند.زبان اول مردم مالزی مالایی است ولی درک کرده اند که زبان انگلیسی از زبان خودشان مهمتر است.
ما در مجتمع مسکونی دسامنیوم زندگی میکنیم. در شهری به نام سری کمبانجان.آپارتمانهایی است که از دانشگاه اجاره کرده ایم.البته اگر از دانشگاه هم نمی گرفتیم همین آپارتمان را میشد با ماهی پانزده هزار تومان بیشتر اجاره کرد.اجاره آپارتمان سه خوابه ای که ما داریم ماهیانه 150 هزار تومان است.در مجتمع مسکونی ما پنج بلوک هست.بلوک 1 و 2 آپارتمانها سه خوابه اند و سه بلوک دیگر آپارتمانها پنج خوابه اند.اجاره آپارتمان پنج خوابه ماهی سی هزار تومان بیشتراست.فاصله شهر ما با کوالالامپور احتمالاٌ مثل فاصله نجف آباد تا اصفهان است.به هر جهت وسع ما نمیرسید که کوالالامپور زندگی کنیم.اجاره در کوالالامپور سه چهار برابر شاید باشد.البته یکی از محاسن مجتمع مسکونی ما سرویس ایاب و ذهاب مرتب و منظم از طرف دانشگاه است.ما هنوز ماشین نخریده ایم.خیلی از ایرانیها اینجا ماشین دارند. ماشین از ایران ارزانتر است.احتمالاٌ نصف قیمت.اما بنزین خیلی گرانتر است.هشت برابر قیمت بنزین در ایران.کلا هزینه حمل و نقل در اینجا خیلی زیاد است.گران بودن هزینه تاکسی به اضافه سیستم مسخره تاکسیرانی اینجا آدم را از تاکسی سوار شدن متنفر میکنه.متروهای خوبی دارند ولی متاسفانه خیلی شلوغ است.در مجموع ماشین نداشتن اینجا زندگی را سخت میکنه.اگه قراره کسی اینجا را برای زندگی انتخاب کنه بهتره به فکر خرید ماشین باشه هرچند ماشین داشتن مشکلاتی داره.مردم مالزی در سه نژاد طبقه بندی میشوند.مالایی که همگی مسلمان و بیش از شصت درصد جمعیت مالزی را تشکیل می دهند.چینی ها کمتر از سی درصد و هندی ها بیشتر از ده درصد هستند.دولت عمدتاٌ در اختیار مسلمانان است و دین رسمی اسلام است ومالزی در زمره کشورهای اسلامی است.اما اشتباه نکنید با اسلام جمهوری اسلامی ایران زمین تا آسمان متفاوت است.هر کسی هر دینی دارد آزاد است.حجاب که یکی مسائل مهم کشورماواجباری است اینجا یک اختیار است.وقتی چند وقت اینجا زندگی کنی خنده ات میگیرد که ما …………چقدر از مرحله پرتیم.اینجا ایرانیها حجابهای مختلفی دارند.از چادر و مقنعه گرفته تا تیپ اروپایی.البته اکثراٌ لباس معمولی می پوشند.مثلاٌ بلوز و شلوار وروسری.تعداد افرادی که مانتو بپوشند کم و چادر و مقنعه خیلی خیلی کم است.خانم هایی که از عراق میاند تقریبا مثله ایرانی ها لباس میپوشند.خانم هایی که از عربستان صعودی هستند حتی روبند خود را هم کنار نگذاشته اند.الته شاید همه آنها اینطور نباشد.ما یک همکلاسی داریم که هنوز توفیق زیارت جمال مبارک را نداشته ایم.مسلمانان مالایی به رعایت حجاب خیلی مقیدند.ولی رنگ و مدل لباسهایشان شاد و متنوع است. چینی ها معمولاٌ فعالیتهای اقتصادی و بازار مالزی را در اختیار دارند و هندی ها فعالیتهای خدماتی.از نظر من چینی ها دوست داشتنی ترند و هندی ها چندان چنگی به دل نمیزنند.
از این به بعد سعی میکنم مطالبی در مورد مالزی و زندگی خودم در مالزی بنویسم.البته پوزش بنده را به خاطر پراکنده گویی و قلم ضعیفم بپذیرید.مطالب ذیل اولین قسمت از این مجموعه می باشد.خوشحال میشوم پس از مطالعه بنده را از نظرات گرانمایه خود آگاه فرمایید.
دانشگاه ما در شهر سردانگ واقع شده است.شهر سردانگ در 8 کیلومتری کوالالامپور می باشد.کوالالامپور مرکز استان سلانگور و پایتخت مالزی است.یکی از شهرهای استان سلانگور شهر پوتراجایا (پایتخت جدید مالزی)است.کلیه وزارتخانه ها و کاخ نخست وزیری در این شهر فعالیت دارند. شهر فوق العاده زیبایی است.پل های زیبایی بر روی رودخانه آن بنا شده است.از جمله پل خواجوی اصفهان شبیه سازی گردیده است.هرچند صفا و طراوت پل خواجوی اصفهان فقط در اصفهان حضور دارد اما این ابتکار مالایی ها قابل تحسین است.عمر پل خواجوی ما بیش از چهارصد سال است.عمر پل خواجوی مالزی کمتر از بیست سال.کلا مالزی کمتر از صد سال تاریخ دارد.وقتی به همراه آنها در جلسات به احترام سرود مالزی بر پا می ایستیم و به تماشای فیلم سرود ملی چشم میدوزیم هیچ اثر تاریخی ارائه نمی کنند.من هنوز موفق نشده ام برنامه توسعه 2020 مالزی را مطالعه کنم ولی شنیده ام قصد درند تا سال 2020 جذب توریست خود را به 100 ملیون در سال برسانند.در حال حاضر سالیانه بیش از بیست ملیون جذب توریست دارند و تا کنون توانسته اند کوالالامپور را به عنوان ارزانترین پایتخت جهان نگهدارند.زبان اول مردم مالزی مالایی است ولی درک کرده اند که زبان انگلیسی از زبان خودشان مهمتر است.
ما در مجتمع مسکونی دسامنیوم زندگی میکنیم. در شهری به نام سری کمبانجان.آپارتمانهایی است که از دانشگاه اجاره کرده ایم.البته اگر از دانشگاه هم نمی گرفتیم همین آپارتمان را میشد با ماهی پانزده هزار تومان بیشتر اجاره کرد.اجاره آپارتمان سه خوابه ای که ما داریم ماهیانه 150 هزار تومان است.در مجتمع مسکونی ما پنج بلوک هست.بلوک 1 و 2 آپارتمانها سه خوابه اند و سه بلوک دیگر آپارتمانها پنج خوابه اند.اجاره آپارتمان پنج خوابه ماهی سی هزار تومان بیشتراست.فاصله شهر ما با کوالالامپور احتمالاٌ مثل فاصله نجف آباد تا اصفهان است.به هر جهت وسع ما نمیرسید که کوالالامپور زندگی کنیم.اجاره در کوالالامپور سه چهار برابر شاید باشد.البته یکی از محاسن مجتمع مسکونی ما سرویس ایاب و ذهاب مرتب و منظم از طرف دانشگاه است.ما هنوز ماشین نخریده ایم.خیلی از ایرانیها اینجا ماشین دارند. ماشین از ایران ارزانتر است.احتمالاٌ نصف قیمت.اما بنزین خیلی گرانتر است.هشت برابر قیمت بنزین در ایران.کلا هزینه حمل و نقل در اینجا خیلی زیاد است.گران بودن هزینه تاکسی به اضافه سیستم مسخره تاکسیرانی اینجا آدم را از تاکسی سوار شدن متنفر میکنه.متروهای خوبی دارند ولی متاسفانه خیلی شلوغ است.در مجموع ماشین نداشتن اینجا زندگی را سخت میکنه.اگه قراره کسی اینجا را برای زندگی انتخاب کنه بهتره به فکر خرید ماشین باشه هرچند ماشین داشتن مشکلاتی داره.مردم مالزی در سه نژاد طبقه بندی میشوند.مالایی که همگی مسلمان و بیش از شصت درصد جمعیت مالزی را تشکیل می دهند.چینی ها کمتر از سی درصد و هندی ها بیشتر از ده درصد هستند.دولت عمدتاٌ در اختیار مسلمانان است و دین رسمی اسلام است ومالزی در زمره کشورهای اسلامی است.اما اشتباه نکنید با اسلام جمهوری اسلامی ایران زمین تا آسمان متفاوت است.هر کسی هر دینی دارد آزاد است.حجاب که یکی مسائل مهم کشورماواجباری است اینجا یک اختیار است.وقتی چند وقت اینجا زندگی کنی خنده ات میگیرد که ما …………چقدر از مرحله پرتیم.اینجا ایرانیها حجابهای مختلفی دارند.از چادر و مقنعه گرفته تا تیپ اروپایی.البته اکثراٌ لباس معمولی می پوشند.مثلاٌ بلوز و شلوار وروسری.تعداد افرادی که مانتو بپوشند کم و چادر و مقنعه خیلی خیلی کم است.خانم هایی که از عراق میاند تقریبا مثله ایرانی ها لباس میپوشند.خانم هایی که از عربستان صعودی هستند حتی روبند خود را هم کنار نگذاشته اند.الته شاید همه آنها اینطور نباشد.ما یک همکلاسی داریم که هنوز توفیق زیارت جمال مبارک را نداشته ایم.مسلمانان مالایی به رعایت حجاب خیلی مقیدند.ولی رنگ و مدل لباسهایشان شاد و متنوع است. چینی ها معمولاٌ فعالیتهای اقتصادی و بازار مالزی را در اختیار دارند و هندی ها فعالیتهای خدماتی.از نظر من چینی ها دوست داشتنی ترند و هندی ها چندان چنگی به دل نمیزنند.
