این مطلب را برای روزنامه دنیای اقتصاد تهیه کرده ام :
مقدمه : سیاست « تسهیل مقداری»(2) یکی از ابزارهای پولی غیرمتعارف است که به منظور تحریک اقتصاد استفاده شده و عملا به معنای چاپ پول جدید و تزریق آن به بازار است.
فدرال رزرو قصد دارد با استفاده از این سیاست با خرید اوراق قرضه دولتی و سایر دارایی‌های مالی، عرضه پول را افزایش داده و امیدوار است با اجرای این سیاست، موفق به ایجاد تورمي‌در حد یکی دو درصد شود. طی یکی دو سال گذشته نرخ بهره بین بانکی در آمریکا تقریبا صفر بوده و با توجه به اینکه نرخ بهره اسمي بانکی نمي‌تواند از صفر کمتر شود، بنابراین ابزار عادی سیاست پولی - یعنی کاهش نرخ بهره - از دسترس سیاست‌گذاران پولی خارج شده است. فدرال رزرو قصد دارد با ایجاد تورم، نرخ بهره واقعی پول را کاهش دهد اگر چه نرخ بهره اسمي ثابت و در حد صفر خواهد ماند. کاهش نرخ بهره واقعی باعث تشویق سرمایه‌گذاری و افزایش تولید خواهد شد.
دور اول سیاست «تسهیل مقداری» توسط فدرال رزرو در سال 2008 آغاز شد و سال بعد نیز ادامه یافت و ضمن آن مبلغی متجاوز از 6/1تریلیون دلار اوراق قرضه دولتی خریداری شد. دور اول چندان حساسیتی ایجاد نکرد، اما تصمیم‌گیری برای اجرای دومین دور از سياست‌های « تسهیل مقداری » آنچنان حساسیت برانگیز شد که به جنگ ارزی تعبیر شد. بر اساس سیاست «تسهیل مقداری 2» (QE2)، فدرال رزرو مبادرت به خرید 600 میلیارد دلار از اوراق قرضه درازمدت از دولت آمریکا خواهد کرد. روسیه، چین، آلمان و بسیاری از کشورهای دیگر و حتی بعضی از جمهوری خواهان به صراحت فدرال رزرو را به دلیل اتخاذ چنین سیاستی سرزنش کرده‌اند. این سیاست ممکن است به تضعیف دلار منجر شود و از آنجا که در چین سیاست تثبیت قیمت یوآن (واحد پول چین) با مشکلاتی مواجه خواهد شد به صادرات چین نیز لطماتی وارد مي‌شود.
نشریه اکونومیست در ستون «دعوت از اقتصاددانان» میزان کارآمدی این سیاست را به بحث گذاشته است. یانگ‌یائو( Yang Yao) به معایب این سیاست اشاره داشته، اما خاطرنشان کرده که عوامل سیاسی نیز در اتخاذ چنین سیاستی موثر بوده است. لئورنس کاتلیکف(Laurence Kotlikoff) صراحتا اجرای این سیاست را کم منفعت و پر خطر دانسته و خطرات ناشی از به‌وجود آمدن یک ابرتورم در آمریکا را گوشزد کرده است. اما در مقابل آقای مارک توما (Mark Thoma) معتقد است این سیاست باعث ایجاد تورم مهارگسیخته نخواهدشد و تاکید کرده که فدرال رزرو به منظور کنترل تورم، برنامه ریزی خواهد کرد.
در ادامه، پاسخ‌های این اقتصاددانان را مرور می‌کنیم.
دور اول سیاست «تسهیل مقداری» توسط فدرال رزرو در سال 2008 آغاز شد و سال بعد نیز ادامه یافت و ضمن آن مبلغی متجاوز از 6/1تریلیون دلار اوراق قرضه دولتی خریداری شد. دور اول چندان حساسیتی ایجاد نکرد، اما تصمیم‌گیری برای اجرای دومین دور از سياست‌های « تسهیل مقداری » آنچنان حساسیت برانگیز شد که به جنگ ارزی تعبیر شد. بر اساس سیاست «تسهیل مقداری 2» (QE2)، فدرال رزرو مبادرت به خرید 600 میلیارد دلار از اوراق قرضه درازمدت از دولت آمریکا خواهد کرد. روسیه، چین، آلمان و بسیاری از کشورهای دیگر و حتی بعضی از جمهوری خواهان به صراحت فدرال رزرو را به دلیل اتخاذ چنین سیاستی سرزنش کرده‌اند. این سیاست ممکن است به تضعیف دلار منجر شود و از آنجا که در چین سیاست تثبیت قیمت یوآن (واحد پول چین) با مشکلاتی مواجه خواهد شد به صادرات چین نیز لطماتی وارد مي‌شود.
نشریه اکونومیست در ستون «دعوت از اقتصاددانان» میزان کارآمدی این سیاست را به بحث گذاشته است. یانگ‌یائو( Yang Yao) به معایب این سیاست اشاره داشته، اما خاطرنشان کرده که عوامل سیاسی نیز در اتخاذ چنین سیاستی موثر بوده است. لئورنس کاتلیکف(Laurence Kotlikoff) صراحتا اجرای این سیاست را کم منفعت و پر خطر دانسته و خطرات ناشی از به‌وجود آمدن یک ابرتورم در آمریکا را گوشزد کرده است. اما در مقابل آقای مارک توما (Mark Thoma) معتقد است این سیاست باعث ایجاد تورم مهارگسیخته نخواهدشد و تاکید کرده که فدرال رزرو به منظور کنترل تورم، برنامه ریزی خواهد کرد.
در ادامه، پاسخ‌های این اقتصاددانان را مرور می‌کنیم.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر
نظر بدهید