چه خبر از مالزی (قسمت نهم :جشن عروسی)

خیلی از روزها شاهد جشن و سور وسات در گوشه ای از دانشکده یا کتابخانه یا خیابان هستیم.اصل این مراسم ها  خورد و خوراک است.اما امروز مراسم متفاوتی دیدم.کنار دانشگاه  بازاری هست به نام الد فلت که برای تهیه یک سری پرینت به آنجا رفته بودم.دیدم در گوشه ای از بازار و وسط خیابان مراسم عروسی برپا بود.تعدادی میز و صندلی چیده  و آشپزها مشغول پخت و پزبودند.آقایی مالایی که لباس سنتی مخصوص مراسمات مخصوص پوشیده بود جلو آمد و از من هم دعوت کرد.رفتم یک لیوان شربت برداشتم و نشستم. آقای دیگری جلو آمد و دعوت کرد غذا هم بخورم.ساعت 11 صبح بود.اینجا وقت خاصی برای غذا خوردن تعریف نشده است.از ساعت 10صبح تا شب رستورانها شلوغ است.صبحانهونهار و شام هم چندان تفاوتی ندارد.همه چیز در تمتم وعده ها میخورند.روزی چهار پنج بار غذا میخورند.رفتم سر میز غذا که ظرف هایی ازبرنج ،مرغ ،چیزی شبیه فسنجون با تکه های گوشت درشت و نوعی خورشت دیگرچیده شده بود.خوشمزه بود.خیلی تند نبود .اینجا بعضی از غذاها آنقدر تند هست که قابل تحمل نیست .برخی از مسلمانهای مالزی دوست دارند غذا را با دست بخورند.من شنیده ام به دلیل مستحب بودن آن است.بعضی ها میگویند سنت پیامبر است.سر میزها ظرف های به شکل قوری گذاشته بودند که از آن برای شستن دستهایشان استفاده میکردند .نوعی کیک و دو نوع شیرینی هم سر میز چیدند.البته شرینی ها اصلاً شیرین نبودند.دو نفر در گوشه ای از مراسم پخش مویسقی را تنظیم می کردند.موسیقی شاد نبود و یکی از آن دو نفر به زبان مالایی چیزهایی می گفت.من حدس زدم که از مهمان ها تشکر میکند.از یک نفر پرسیدم در عروسی های شما از رقص و شادی خبری نیست؟گفت بستگی به فرهنگ خانواده میزبان دارد.این خانواده اهل رقص و شادی نیستند.مهمان ها می آمدند و بعد از پذیرایی می رفتند.جای مخصوصی برای عروس و داماد در نظر گرفته بودند.پرسیدم عروس و داماد چه موقعی می آیند.گفتند حدود ساعت یک و نیم بعدازظهر.من تا آن موقع نماندم. به میهمانان بسته ای به عنوان هدیه می دادند.بسته ها متنوع بودند.بسته ای که به من دادند حاوی یک تخم مرغ جوشانده، یک شاخه گل،چند نوع شکلات،چند تا کیک و یک دستمال بود.