خسته شدم از بس که حرفهایی مربوط خواندم.اجازه بفرمایید نامربوط بنویسم .
دیروز برای جستجوی مطالبی در سایت صندوق بین المللی پول نکته ای دیدم.کشور افغانستان هم با نام جمهوری اسلامی افغانستان شناخته می شود.با این حساب در دنیا علاوه بر ایران کشور افغانستان هم دارای نظام جمهوری اسلامی است.احتمالاً طی سالهای آینده به تعداد جمهوری های اسلامی افزوده خواهد شد.سایت صندوق بین المللی پول اینگونه نوشته است:
در مسیر برگشت آنتو را دیدم.قبلاً نوشته بودم که آنتو اهل اندونزی است. می دانست که انتخابات در ایران نزدیک است و حتی در روزنامه خوانده بود که یکی از کاندیداها نظامی بوده است.گفت که یک ماه بعد از ایران هم در اندونزی انتخابات ریاست جمهوری است.سوال عجیبی پرسید.می پرسید شما اجازه دارید در ایران موسیقی گوش کنید.می توانید در اتومبیل موسیقی گوش کنید.جوابم مثبت بود.می گفت شنیده است در افغانستان حرام است.گفتم شاید در زمان حکومت طالبان حرام بوده است.الآن منعی برای موسیقی در افغانستان نیست.سوال بعدی عجیب تر بود.پرسید شما در ایران اینترنت دارید.وقتی گفتم داریم با تعجب پرسید جداً شما ازاینترنت هم استفاده می کنید.پرسید در ایران می توانید از اینترنت موسیقی هم دانلود کنید.جواب ندادم ،بحث را عوض کردم.
امروز صبح استاد سر کلاس درس می پرسید می دانید چرا در آمریکا و برخی از کشورهای توسعه یافته درآمد معلم دوره ابتدایی در رده بالاترین درآمدهاست.کسی جواب نداد.دکتر توفیق خودش جواب دادوگفت چون آموزش دانش آموزان دوره ابتدایی همانند سرمایه گذاری بیشتر برای ایجاد فنداسیون یک ساختمان بلند مرتبه است.
امروز در اخبار خواندم چهار نماینده زن به مجلس کویت راه یافته اند که دو نفر از آنها حجاب اسلامی را رعایت نمی کنند.برخی از نمایندگان مجلس کویت این دو نفر را به تحریم جلسات در صورت عدم رعایت حجاب تهدید کرده اند.
امشب داریم برای سومین بار فیلم سنتوری ساخته داریوش مهرجویی را می بینیم.به یاد آنتو و سوالهایش افتادم.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر
نظر بدهید