امروز رفتم مغازه اکبر نانوا . دو عدد نان بزرگ و خوب خریدم جمعاً صد تومان. هم وزن همین مقدار نان را در مالزی کمتر از دو هزار تومان (شش رینگت) نمی دهند. ماجرای نان یکی نشانه های مصیبت بار در اقتصاد ایران است. این روزها ندیدم ولی قبلاً میدیدم وانت هایی را که داد میزدند نان گاوی میخرند. سری به گوگل زدم. کلمات سوبسید و نان را تایپ کردم و جستجویی صورت گرفت. جستجو به کندی انجام میشود. به اطلاعات ذیل بسنده میکنم. تو خود حدیث مفصل بخوان از این مجمل.
حمید علیخانی مدیرعامل شرکت بازرگانی ایران درخصوص وضعیت گندم و نان به خبرنگاران گفت: در دو سال 87 و 88 قرار بر این بود که حدود 12 میلیون تن گندم داشته باشیم ولی متاسفانه در سال 87 حدود5/8میلیون تن و در سال 88 حدود 3 میلیون تن وارد کرده ایم و قادر به وارد کردن بقیه گندم نبوده ایم.
معاون وزیر بازرگانی سرانه یارانه نان را امسال 42 هزار تومان ارزیابی کرد و خاطرنشان ساخت: یارانه نان نسبت به سال های قبل روند کندی داشته و اگر تنها یک درصد در سال اصلاح الگوی مصرف ضایعات نان را کم کنیم 44 میلیارد تومان صرفه جویی در هزینه ها را خواهیم داشت. مدیرعامل شرکت بازرگانی دولتی ایران با اعلام این که صادرکردن گندم در شرایط فعلی امکان پذیر نیست افزود: قیمت یک کیسه 50 کیلوگرمی گندم حدود 20 هزار و 300 تومان است ولی 300 تومان آن را نانوایی ها پرداخت می کنند.
در سایتها مختلف راه حل های مختلف و به دردنخور به وفور یافت می شود. به نظر من راه حل آن فوق العاده ساده است. قیمت بهترین راه حل است.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر
نظر بدهید